Gisteravond werden in de Stopera voor de tweede keer de sloopplannen van het college van D66, SP en VVD voor het bestuurlijk stelsel in Amsterdam besproken. Een plan dat door de coalitiepartijen wederom weinig overtuigend werd verdedigd. Een plan dat diezelfde coalitiepartijen er met een kleine meerderheid in de raad willen doordrukken. Een plan, met een opvallende parallel met de verbouwing van de Stopera: de muren worden nog een beetje opgetrokken, de slotgracht nog een beetje uitgebaggerd, op de zeven poorten naar de stadsdelen worden een soort sherrifs als poortwachters benoemd….en oh ja, dan is er ook nog het volk daarbuiten.

De Amsterdammers die niet betrokken werden bij het opstellen van deze plannen maar straks wel via een populariteitsverkiezing mogen bepalen wie van hen een paar keer per maand die sheriff bij hun poort naar de Stopera mogen adviseren. Die sheriff, die gehouden is uit te voeren wat vanuit de Stopera aan hem of haar wordt opgedragen, die sherrif die adviezen kan, of vaak zelfs moet, negeren.

Wie is toch op dat idee gekomen dat we actieve Amsterdammers, waar we zo zuinig en trots op moeten zijn, in een soort aftreksel van het politieke stelsel moeten stoppen? Waarom moeten die actieve bewoners eerst een soort populariteitsverkiezing in de wijk doorlopen, met als hoogst haalbare resultaat dat ze, als ze al verkozen worden, geen enkele beslissingsbevoegdheid krijgen?

Erger nog, uit de woorden van de wethouder bleek gisteren dat hij nogal wat van deze gekozen adviseurs vraagt: naast het invullen van hun adviesrol wordt er ook van hen verwacht dat ze de bewoners in hun wijk activeren en daarnaast dienen ze ook nog eens expert te zijn op de onderwerpen die in hun wijk spelen. Rondom die gekozen adviseurs zou in de plannen van het college dus de participatie in de wijk georganiseerd moeten worden.

Het pijnlijke hierbij is dat compleet voorbij wordt gegaan aan het feit dat er in Amsterdam allang vele experimenten en initiatieven lopen, opgezet door actieve Amsterdammers, die tot op heden op nog geen enkele wijze betrokken zijn bij het opstellen van de huidige plannen van het college.

Experimenten zoals de ‘G250Werkt!’ in de Pijp, waar geëxperimenteerd met vernieuwende manieren om de lokale democratie vorm kunnen geven, door het verbinden van de  participatieve met de representatieve democratie. Initiatieven die het college wel aanhaalt als voorbeeld, maar vervolgens niet betrekt bij zo’n belangrijk onderwerp als het ontwerpen van de basis van een nieuw bestuurlijk stelsel.

De grote vraag blijft waarom de coalitiepartijen eerst dit plan er door willen drukken en pas daarna met die Amsterdammers buiten de poorten van de Stopera in gesprek willen gaan hoe ze die door hen zo gewenste vernieuwende lokale democratie dan wel zouden willen invullen. Mijn oproep aan de coalitiepartijen D66, VVD en SP  is daarom om de moed te hebben over hun politieke schaduw heen te stappen en nu eerst echt in gesprek te gaan met al die actieve Amsterdammers, over hoe we samen nu echte stappen op het gebied van het verbinden van de participatieve en representatieve democratie kunnen maken.

Hoe we ruimte kunnen geven aan de diversiteit van, en binnen, de verschillende stadsdelen, hoe we Amsterdammers echt kunnen betrekken, macht kunnen afstaan, ruimte durven geven.

Hoe we Amsterdam eindelijk weer voorloper kunnen maken op het gebied van democratische innovatie in plaats op afstand achter het gros van de andere Nederlandse gemeentes aan te blijven hobbelen. Ik roep D66, SP en de VVD zich te bezinnen en samen met al die actieve Amsterdammers te werken aan een beter, breed gedragen, gedegen en goed voorbereid plan voor het verbeteren van het bestuurlijk stelsel in onze mooie stad.

Rocco Piers

Fractievoorzitter GroenLinks Zuid