Tijdens de bespreking van alle moties en amendementen op de Begroting 2013 bood Wanda Pelt stadsdeelvoorzitter Paul Slettenhaar een dossier aan over Bereikbaarheid van de openbare ruimte. Lees de diverse documenten hier, en begrijp waarom Wanda Pelt samen met organisatie Onbeperkt Zuid strijdt voor een toegankelijker openbare ruimte.
Waar gaat het Wanda Pelt om en wat stoort haar aan het huidige beleid van het stadsdeel? In de commissievergadering Samenleving zei zij begin november het volgende:
Bij de Perspectiefnota in juni 2012 wilde GroenLinks met een motie komen over toegankelijkheid. Mede naar aanleiding van weer eens een frustrerende schouw, dit keer in de Van Woustraat in het kader van een Europees initiatief. Dat onderwerp bleek intussen gekaapt door de PvdA. In onze niet aflatende bereidheid tot samenwerking en ook wel enigszins uit pragmatisme, want een eigen motie zou het toch niet halen als PvdA ook met een motie kwam (de PvdA vindt immers haar eigen moties van een veel hogere kwaliteit dan die van de oppositie), hebben we toen gekozen om samen met PvdA een motie over toegankelijkheid in te dienen. Maar de vaagheid van die motie breekt nu op, want in deze begroting is weinig concreets terug te vinden over een extra inspanning op het toegankelijk maken van wijken en voorzieningen, terwijl dat wél onze inzet was.
Het woord “toegankelijkheid” komt weliswaar 16x voor in deze begroting, maar 14x in overdrachtelijke zin, zoals toegankelijkheid van dienstverlening, toegankelijkheid van van informatie en toegankelijkheid van openbaar vervoer. Terwijl wij het vooral érg letterlijk en fysiek bedoelden. Alleen voor de sportaccommodaties staat er een schouw gepland met Onbeperkt Zuid. Die fysieke toegankelijkheid van straten, pleinen, parken, winkels, kantoren, scholen etc. wordt des te belangrijker naarmate ouderen en gehandicapten meer op zichzelf aangewezen zijn. Bezuinigingen op zorg en welzijn maken, dat mensen meer zelf erop uit moeten om hun boodschappen te doen, naar de dokter te gaan, bij een ver loket langs te gaan. Je kunt nou eenmaal niet elke dag en om elk wissewasje je mantelzorger of buurman vragen om het voor je te doen. En dat wil je ook niet.
Zoeken op die gezamenlijke motie 33 (blz 76) over toegankelijkheid leidt alleen naar het hoofdstuk Sport. Daar is te lezen:
In motie 33 heeft u gevraagd om bij het onderhoud en de herinrichting van de openbare ruimte en gebouwen rekening te houden met mensen met een beperking. Daar waar renovatie of groot onderhoudt plaatsvindt, bijvoorbeeld bij het De Mirandabad, zal een schouw gehouden worden met de mensen van Onbeperkt Zuid. Binnen onze financiele mogelijkheden zullen wij de nodige aanpassingen doen. Dit zal bij al onze binnenaccommodaties en buitenaccommodaties in 2012/2013 plaatsvinden.
De bedoeling van GroenLinks, maar volgens mij ook van de PvdA was, dat het niet alleen bij de sportaccommodaties zou gebeuren, maar bij alle openbare ruimte en gebouwen. Nu worden in de begroting wel veilige buurten (zoals op blz 6) nagestreefd, maar niet toegankelijke buurten. En is er wel grote inzet op intensiveren van groot onderhoud om het stadsdeel schoon, heel en veilig te maken, maar niet schoon, heel veilig én toegankelijk!
Wat GroenLinks al vreesde blijkt te kloppen: de gezamenlijke motie was te vrijblijvend en zo schiet het niet op. Al in 2009 nam Amsterdam de Agenda 22 van de Verenigde Naties aan. Agenda 22 bestaat uit 22 standaardregels die tot doel hebben regels vast te leggen in beleidsplannen voor mensen met een functiebeperking van welke aard dan ook. Op dit moment is de aandacht daarvoor weer weggeëbt, terwijl we wel steeds meer een beroep doen op zelfredzaamheid. Dagelijks worden we geconfronteerd met ouderen, gehandicapten, maar ook ouders met kinderwagens, die zich met steeds meer moeite een weg proberen te banen in Amsterdam, door een wildgroei van fietsen en reclameborden, door verkeers- en aanwijzingspalen, door wegopbrekingen. Terwijl ze steeds minder aanspraak kunnen maken op hulp en zorg. Mondjesmaat wordt wel geprobeerd om de toegankelijkheid te verbeteren, zoals bij onderhoud en herprofilering, maar steeds “binnen de financiele mogelijkheden”. Die financiele mogelijkheden zijn een kwestie van prioriteiten stellen. Zoals het vrijmaken van bijna 7 ton voor “bezoekersparkeren” in plaats van voor “fysieke toegankelijkheid van openbare ruimte en gebouwen” een keuze is. Hoezo zelfredzaam, als je achter de geraniums mag afwachten tot iemand je voor een goedkoop parkeertariefje wil komen opzoeken?!
Het planmatig zorgen voor fysieke toegankelijkheid van Amsterdam en in het bijzonder Amsterdam Zuid mag geen kwestie meer zijn van “binnen de financiele mogelijkheden” en “als we toch bezig zijn voor schoon, heel en veilig kijken wat of we daar kunnen aanpassen”. Het moet een vanzelfsprekendheid worden en vooral op toegankelijkheid moet in noodtempo achterstallig onderhoud worden weggewerkt. Daarom zal GroenLinks toch weer met een motie en een amendement komen.
De foto bij dit artikel is genomen op het Cornelis Troostplein genomen door buurtbewoner Louis Korrtebaard. Hij stuurde ons foto's van moeilijk toegankelijke plekken in het stadsdeel, waarvan we drie verwerkten tot de fotoreportage over het Cornelis Troostplein.